สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่น่ารักทุกคน

วันนี้ก็มาทักทายกันเช่นเดิมนะคะ ครั้งหนึ่งในชีวิต กับอาชีพขับแม็คโคร... ช่วงสมัยรวัยละอ่อนที่แต่งงานกับสามีตอนยังไม่มีลูกก็ตะเวนขับแมคโครทั่วไปหมดจะเป็นจังหวัดสุราษฎร์ธานี/ตรัง/กระบี่สตูล/ หาดใหญ่/ กลายเป็นคนพเนจรไปเรื่อยๆเลยค่ะ อาชีพนี้

เริ่มแรก... ก่อนจะแต่งงานก็คบหากับสามี มาขับแม็คโคร ทำงานขุดสระให้คุณพ่อและคุณป้าหลังบ้าน พื้นที่ที่สามีมาขุดก็ประมาณ 7 ไร่ความลึกไม่ต้องพูด ถึงเลยค่ะลึกมาก ลึกมาก ส่วนของป้าก็เช่นกัน 6 - 7 ไร่ก็เหมือนกันค่ะ นี่คือจุดเริ่มต้นที่เราได้เจอกัน เราก็คบดูใจกันสักระยะ หนึ่งจากนั้นก็มี ผู้ใหญ่ใจดีทางเกาะพะงัน ไปจัดการสู่ขอ การแต่งงานเกิดขึ้นเพราะด้วยเหตุที่เจอกับสามี ในสมัยนั้นสามีประกอบอาชีพขับแม็คโคร
ในสมัยนั้นสามีไปทำงาน บางครั้งเราก็ได้ไปกับสามีด้วย ซึ่งก็ช่วยงานยางอัดจารบีช่วย อย่างละนิดอย่างละหน่อยที่พอจะช่วยได้ในหน้างานของสามี บ่อยครั้งยามว่างสามีจะหัดเราให้ขับแม็คโคร ตอนแรกก็กล้ากล้ากลัวกลัวอย่างบอกไม่ถูก แต่พอรู้ทิศทางนานๆไป ก็ทำให้เราเกิดความเคยชิน มากขึ้นอะไรก็ตามที่เราทำซ้ำทำบ่อย มันก็เกิดความเคยชินค่ะ พอเริ่มที่จะคอนโซล ได้บ้างแล้ว สามีก็พยายาม หัดให้ขับทุกๆวัน สามีก็เริ่มโปรยโดยไม่ต้อง พูดเยอะไม่ต้องแนะแล้วก็ปล่อยให้ทำงานได้โดยไม่ต้องเฝ้าดู...อยู่มาวันหนึ่ง ต้องไปรับงานที่กระบี่ ...ตำบล เขาแก้วอะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ แต่จำได้ว่าที่นั่นเขาเรียกหมู่บ้านช่องไม้ดำ เป็นหมู่บ้านมุสลิมพูดภาษายาวีกันทั้งหมู่บ้าน คนในหมู่บ้านมักจะไม่มีรถใช้เขาจะอาศัยการเดินกันมากกว่า ตกกลางคืนเขาจะใช้เทียนหรือไฟฉาย เดินไปละหมาดกัน เราไปอยู่ที่นั่น ก็กลายเป็นคนแปลกหน้าในหมู่บ้านนั้น ไปเลยทีเดียวค่ะ แต่เราก็ไม่ได้มีรถใช้เหมือนกันมีแต่รถแม็คโครที่นายจ้างพาไปวางไว้ให้เราได้ทำงาน และเรา ก็ต้องเป็นคนหางานในนั้นด้วย เราได้รับงานให้ไปขุดฝ่ายหรือ หรือขุดเหมือง เก็บกักน้ำ เราใช้เวลาอยู่ที่ช่องไม้ดำ หรือจังหวัดกระบี่ อยู่หลายเดือน ประมาณ 3-4 เดือนได้มั้ง ก็เดิน ทำงานตลอด ที่นั่นเขาจะ มีอาชีพปลูกลองกอง ปลูกปาล์ม เป็นส่วนใหญ่ เราสังเกตได้ เห็น ว่าเวลาเขาเก็บปาล์มขอใช้วิธี ขน ตามด้วยม้า ลงมาจากภูเขา และตามที่นั่นก็มีลายที่ใหญ่มาก 1 ลายตก 60 ถึง 70 กิโลเลยทีเดียว ซึ่งนอกจากเราไปอยู่ทำงานด้วยรับเหมาขุด เหมืองแล้วชาวบ้านในบริเวณ ละแวกนั้นก็มา ให้เราไปดูที่ดูทาง แนว สันเขา เพื่อเขาจะให้เราไปเคลียร์ที่เพื่อจะปลูกปาล์มหรือปลูกพืชอื่นๆ ในสมัยนั้นเราขับแม็คโครกับสามี เราคิดค่าจ้าง เป็นการเหมาน้ำมัน 1 ถัง 200 ลิตร เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วก็ตก ถังละ 3,500 บาท น้ำมันเป็นของ นายหัว ส่วนเราจะได้ค่าขับ 1200 บาทต่อน้ำมัน 1 ถัง
น้ำมัน 1 ถังใช้ระยะเวลาการขับประมาณ 11 - 12 ชั่วโมง แล้วแต่งานจะยากหรือง่าย และก็แล้วแต่แม็คโครรุ่นไหนด้วยค่ะ

การทำงานที่นั่นราบรื่นดีมากค่ะเพราะชาวบ้านเป็นมุสลิมทั้งหมู่บ้าน ในหมู่บ้านจะมีร้านค้าประจำหมู่บ้านตอนเช้าก็มีการขายกาแฟ บรรยากาศก็จะมีชาวบ้านเดินกันไปทานกาแฟในช่วงเช้า ทานคู่กับปาท่องโก๋ และยังมี ไก่ทอดและข้าวยำน้ำบูดู พอเราทานอาหารเช้าเสร็จก็ รีบไปทำงาน ขับรถแม็คโครตั้งแต่ 8 นาฬิกาถึง 12.00 น แล้วมีพักเที่ยง 1 ชั่วโมงทำงานตามปกติ.. แต่ช่วงนั้นเราขยันขันแข็งมาก เรามักจะขับรถ แม็คโครในช่วงเวลา กลางคืนด้วย เพราะบางครั้งก็รีบงานให้เสร็จเพื่อจะได้ทำ เจ้าอื่นอีก ที่นั่น เขาจะละหมาดกันวันละ เรามักจะได้ยิน ทุกวัน คิดคิดแล้วไปอยู่ที่กระบี่ช่องไม้ดำ บางครั้งยังคิดว่าเรายังหลงไปอยู่ในจังหวัด ยะลาเลยเพราะ มีแต่ คนมุสลิมทั้งหมด บางครั้งก็ ไปซื้อของฟังเขาคุยกันไม่รู้เรื่อง แล้วเขาไม่ใช้ภาษาไทย
เราก็วนทำงานให้ กับชาวบ้านแถวนั้น หลายยแปลงเลยทีเดียว บางครั้งสามี ลงไปนั่งพักเพราะขับรถ แม็คโครนานมันก็เมื่อยกันละเนาะ ก็ให้เราขึ้นไปขับ สลับกันไปมาอย่างนี้ ก็อย่างที่บอกสมัยนั้นถ้าผู้หญิงขับแม็คโคร ก็เป็นเรื่องที่แปลก ยิ่งไปขับใน ชุมชนที่ผู้หญิง อยู่แบบ แต่งตัวมิดชิด อย่างในอำเภอช่องไม้ดำที่เราไปขับ ก็เป็นที่อือฮาของชาวบ้าน ในละแวกนั้น เพราะคนแถวนั้นไม่เคยเห็นผู้หญิงขับรถแม็คโคร... ชาวบ้านก็มามุงดูกันใหญ่
จากนั้นต่อมาไม่นาน ผู้ใหญ่บ้าง อ.บ.ต จากเขาที่พูดภาษายาวีตอนนี้เขาก็พูดไทยกับเราบ้างแล้ว รู้สึกว่าเรา ไม่กลายเป็นคนแปลกหน้าสักเท่าไร เราก็เริ่มสนิทกันขึ้นมาก จากนั้นไม่นานคนในหมู่บ้านก็เริ่มนำผลไม้ที่พวกเขาถูกมาฝากเรากับสามีบ่อยขึ้น รอเราลืมบอกว่าเราพัก โดยวิธีกางเต็นท์พักเอาค่ะ ภาพพื้นที่ไหนที่เราไปรับเหมามีขนำเราก็อยู่ขณะนี้ถ้าพื้นที่ไหนไม่มีที่พักเราก็ใช้วิธีกางเต็นท์เอา ส่วนเรื่องอาบน้ำก็ใช้ รถแม็คโครขุดหาน้ำเอาค่ะ ... คนแถวนั้น สร้างให้เรา งานแม็คโครด้วยเงินสด โดยที่พองานเสร็จก็จ่ายเป็นเงินสดทุกครั้ง เราอยู่ที่นั่นกับสามี ถือเงินสดในสมัยนั้น เยอะพอสมควร ซึ่งขอชื่นชมเลยว่าคนที่นั่นจิตใจดีงามมากซึ่งไม่เคย คิด อะไรที่ไม่ดีต่อเราเลยขนาดเราถือเงินเยอะพอสมควรในสมัยนั้นตอกย้ำ โดยที่ นายหัวเราไม่เข้ามาที่เราเลยตั้ง 3 เดือนกว่า ปล่อยให้เราเก็บเงินชาวบ้านที่มาว่าจ้างงานอยู่อย่างนั้น และให้เราหางานเอง อันนี้ขอเขียนชื่นชมชาวบ้านในช่องไม้ดำนิดนึงค่ะ พวกเขาเป็นคนดีมากๆ ....งานแม็คโครเป็นงานที่รายได้ดีพอสมควร แต่ที่ต้องพเนจรร่อนเร่ค่ำไหนนอนนั่นรถอยู่ไหนเราอยู่ที่นั่นคงจะไม่ไหวถ้าอยู่แบบนี้ เราเคยคิดทบทวนหลายครั้ง อยากทำอะไรเป็นของตัวเอง หลายอย่าง ชีวิตกว่าจะมาถึงวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะพอสมควร ทุกคนก็ล้วนแต่มีประสบการณ์ชีวิตกันทั้งนั้นวันนี้เราขอจบไว้เพียงแค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวจะมาเล่าประสบการณ์การขับแม็คโครให้ฟังกันอีก ขอบคุณสำหรับ ที่เข้ามาติดตามและอ่านกันจนจบขอบคุณค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

อ้อม😊