สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่น่ารักทุกๆท่าน เช้านี้ที่เกาะพะงันท้องฟ้า มืดครึ้ม เหมือนฝนจะตกค่ะ ภารกิจเช้านี้รับหน้าที่ส่งลูกไปโรงเรียนเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของร้าน คิวส่งลูกก็คืออ้อมค่ะ
เมื่อคืนก็ขับรถมานอนที่บ้านในตลาด ปิดร้านดึก ตอนขับมาเมื่อคืนรถบนท้องถนนไม่มีสักคันเลยค่ะ สามีก็พูดว่านี่เกาะพะงัน มาถึงจุดนี้แล้วหรือ ทำไมเงียบสงัดแบบนี้ ทำให้นึกถึงตอนที่ไปเที่ยวประเทศเวียดนามเลยค่ะ ตอนที่ลูกทำกระเป๋าและพาสปอร์ตท้ายเดินไปแจ้งความกว่าจะเสร็จเรื่องก็ 21:00 น นิดก็ยังไม่ดึกนะบ้านเรา แต่ตอนเดินกลับเพื่อจะหารถแท็กซี่บนท้องถนนไม่มีแม้แต่ผู้คนสกุลรถราก็ไม่มีเงียบมันทำให้ลิงค์ถึงกันเลยค่ะ
ถ้าอยู่แบบนี้คงจะต้องแย่แน่ๆ นึกถึงสมัยก่อน หน้า ที่ยังไม่มีโควิดมาเยือน.
ดึกๆใกล้สว่างยังมีรถราวิ่ง พ่อค้าแม่ขาย ขายกันได้ยังรุ้ง มาถึงตอนนี้เหมือนเมืองร้างแล้วค่ะ ขับรถเมื่อคืนรู้สึกวังเวง ใจคอไม่ค่อยดีสถานการณ์แบบนี้ แต่ก็เอาเถอะค่ะต้องเป็นกำลังใจ ให้กันและกันตอนนี้ทุกอย่างที่เกาะพะงันตอนนี้ก็ราคาไม่เหมือนเดิมนะคะราคาทุกอย่างถูกขึ้น เยอะค่ะ อาหารการกินก็ไม่แพงเหมือนแต่ก่อนของสดของแห้ง ของทะเลก็ถูกค่ะ

ได้เวลาออกรถส่งลูกที่โรงเรียนวันนี้เราไปด้วยรถซาเล้งค่ะเพิ่งต่อซาเล้งมาได้สักอาทิตย์แล้วเพื่อความคล่องตัวกับการซื้อของและประหยัด ไม่ต้องพา รถยนต์ ใช้รถซาเล้งนี่แหละค่ะ น้องเขาชอบมาก ขนาดฝน ใกล้จะตกเธอก็ยังไม่อยากไป รถยนต์เลยอยากไปกับซาเล้งมากกว่า เมนูมื้อเช้าอ้อมก็พาลูกแวะที่ร้านสะดวกซื้อทานอาหารเช้าที่นั่น ซื้อของในร้านสะดวกซื้อ ซื้อมาทันบนรถ กว่าจะถึงโรงเรียนก็หลายกิโลอยู่ค่ะนั่งรถไปทานไป เมื่อเธอถึงโรงเรียน เธอยังกระซิบบอกอีกว่าเดี๋ยวตอนเย็นให้คุณแม่มารับกับรถซาเล้งอีกนะคะ อ้อมก็ยังคิดในใจอีกว่าอะไรจะขนาดนั้น ต้นใบใบเดทก็จะร้อนนะคะลูกก็บอกลูกไปแบบนั้น เธอบอกว่าเธออยาก ให้แม่มารับกับรถซาเล้งมากกว่ารถยนต์โอเครับปากลูกไป
เสร็จภารกิจส่งลูกไปโรงเรียนขับรถกลับมาที่บ้านในตลาด มาเตรียมอาหารเช้าให้สามีส่วนลูกๆอีก 2 คนอยู่ พักอยู่ที่ร้านอาหาร
มาเตรียมอาหารเช้าให้สามีได้ออกไปทำงานตอน 9:00 น ทำอาหารเช้าและชงกาแฟเสร็จก็อ้อมรีบลงมารดน้ำต้นไม้ ตอนนั้นฝนก็ไมารู้ว่าตกหรือไม่ตกเอาเป็นว่ารดน้ำก่อนดีกว่า
ก็ต้องรีบรถแบบ รีบๆ รด.อะค่ะ เพราะไกล้ได้เวลาที่สามีไปทำงานแล้วละ....

เช้านี้อ้อมได้ตามสามีไปที่ทำงานด้วยค่ะ เมื่อมาถึงที่ทำงานของสามีสามีก็ลงไปที่หน้างานสามี อ้อมนั่งคอยสามีอยู่ที่รถ พร้อมกับเปิดแอร์ช้ำช้ำ ฝนเริ่มตกลงมาโปรยปรายนิดๆ ท้องฟ้ามืดครึ้ม เริ่มมืดขึ้นเรื่อยๆแต่ฝนก็โปรยปราย ไม่ถึงกับเปียกค่ะอย่างที่บอก ตาก็หันไปเห็น หน้าออฟฟิศมีต้นดอกลั่นทมหรือดอกลีลาวดีบานอยู่สีขาวเลยลงไปเก็บภาพ
และยังมีดอกไม้ในกระถางสีชมพู บ้านอย่างสวยงามค่ะ ซึ่งชื่อดอกอะไรหอมก็ลืมแล้วลืมเสียเฉยๆ นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกค่ะ แต่ตอนถ่ายรูปรู้นะว่าชื่อต้นอะไรโอ้ยเบื่อตัวเองนึกจะลืมก็ลืม ยังมีอีกภาพค่ะภาพที่ 3 ก็คือภาพ มีแม่ไก่พาลูกไก่มาคุยเคลียร์ในบริเวณแถวต้นไม้ที่อ้อมเก็บภาพนั่นแหละพร้อมก็พยายามอำพรางตัวอยู่ในรถไม่กล้าเปิดกระจก กลัวแม่ลูกไก่ตกใจ เลยเก็บภาพแบบ เงียบๆช้าๆ ก็ได้ภาพอย่างที่เห็นค่ะ ภาพทั้งหมดนี้ถ่ายด้วยโทรศัพท์ พอเขียนจบเลื่อนดูภาพอีกครั้งนึกขึ้นได้ว่าต้นชวนชม นึกขึ้นได้แล้วค่ะ บ๊ายบาย
วันนี้ก็มีเรื่องราวของเช้านี้มาเล่าให้เพื่อนๆฟัง เท่านี้ก่อนนะคะ ขอบคุณที่เข้ามา อ่าน วันนี้ขอลาไปก่อนค่ะ
สวัสดีค่ะ