สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่น่ารักทุกๆท่าน

พบกันยามดึกอีกแล้วค่ะ อ้อมกลายเป็นชาวสวนอย่างเต็มตัวค่ะวันๆไม่อยู่ติดบ้าน ฝนตกแดดออกก็เข้าไปอยู่ในสวนค่ะไม่รู้อะไรกันนักกันหนามีให้ทำกันตลอดเวลาค่ะ อ้อมจะเขียนเล่าให้ฟังค่ะ ตั้งแต่ตอนเช้าจนถึง ค่ำกันเลยทีเดียวค่ะ เมื่อเช้า พอลืมตาก็รีบ ทำภารกิจตัวเองเสร็จ เข้าครัวทำกับข้าวค่ะ ตั้งไว้ให้เด็กๆ ได้ทานกันค่ะ อ้อมกับสามีทานกาแฟ เรียบร้อยแล้ว ก็เจ็บๆอุปกรณ์ พร้อมรถคู่ใจคือรถซาเล้งเข้าสวนกันค่ะ อุปกรณ์ ที่ขาดไม่ได้ก็คือจอบและเครื่องตัดหญ้า เครื่องตัดหญ้า 2 ตัว อีกตัวนึงที่อ้อมตัดระยะเวลาการใช้งานนานมากค่ะ เข้าปีที่ 8 แล้วปีนี้ ส่วนอีกตัวเป็นตัวใหม่ที่เพิ่งซื้อ ไม่นานมานี้เองค่ะเคยเขียนโพสแล้ว 1 ครั้ง ปัญหา ก็มี นะคะตัวเก่าที่อ้อมใช้อยู่เองเมื่อมันสตาร์ทติดแล้ว เครื่องตัดหญ้านั่นแหละค่ะ มันก็จะไม่ดับทำงานตลอด ดีมากๆค่ะ แต่ถ้าตัดตัดไปตัดหญ้าบังเอิญเครื่องตัดหญ้าดับ อันนี้เรียบร้อยค่ะ เครื่องตัดหญ้าเครื่องนี้มันจะไม่ติดอีกต่อไปติดอีกทีก็ เช้าอีกวันค่ะ จนต้องยอม เพราะตัดหญ้าไม่เหนื่อยเท่ากับสตาร์ทเครื่องตัดหญ้าฮ่าๆๆสตาร์ททีไรนึกถึงซื้อเครื่องใหม่ทุกครั้งค่ะเมื่อยแขนเมื่อยมือเมื่อยบ่าเมื่อยไปทั้งตัวกับการสตาร์ทเครื่องตัดหญ้านี่แหละค่ะการตัดหญ้ากับการสตาร์ทเครื่องตัดหญ้าให้ติดพอพอๆกันเลยค่ะกับการใช้เวลาจนต้องยอม เลยสั่งเครื่องใหม่มาค่ะ ตอนนี้ให้สามีตัดไปก่อนคนเดียวค่ะสงสารเหมือนกันในสวนตอนนี้ฝนตกแน่นอนค่ะธรรมชาติสร้างสรรค์สิ่งสมบูรณ์อยู่แล้วหญ้าขึ้นเต็มพื้นที่ค่ะไม่อยากใช้สารเคมีอาศัยตัดเอายอดหญ้าเป็นปุ๋ยดีกว่าค่ะ

ก่อนที่จะสตาร์ท ซาเล้งออกจากบ้านสามี บอกว่า อ้อมเราตัดกิ่งไผ่ไปปัก ตรงที่เราตัดหญ้าแล้วกันก่อนดีไหมก็ตามใจสามีค่ะ อ้อมก็คิดว่าดีเหมือนกันค่ะ เพราะตัดไป ปลูกไปด้วยคงดีมากทีเดียวเพราะช่วงนี้ฝนตกบ่อยมากค่ะอากาศก็ไม่ร้อนก็เลยต้องหาอุปกรณ์ตัดกิ่งไผ่ค่ะ ก็คือเลื่อยนั่นเองค่ะ เลื่อยมืออันเล็กๆ ใช้เลื่อยจริงไปพร้อมกับมีดงอหรือพร้านั่นเองค่ะอ้อมหวังว่าเพื่อนๆคงจะรู้จัก กันนะคะ พร้าไว้ตัดค่ะตัวเลื่อยใช้เลื่อยเพราะจะสะดวกกว่า
เมื่อเราได้กิ่งไฝ่สำหรับปลูกแล้ว
กิ่งไผ่สำหรับปลูก เราต้องดูด้วยค่ะ เราต้องหากินที่มีราบและจะต้องตัด ประมาณ 1 นิ้ว จากที่รากออกมาค่ะ ที่บ้านอ้อมมีไผ่เยอะ เพราะสั่งมาจากเกาะพะงันมีพระใจดีค่ะแนะนำให้ปลูกก็เลยได้ภัยดีๆมา 2-3 ชนิดปลูกไว้ 2-3 ปีแล้วค่ะตอนนี้ คุณแม่ก็มีรายได้จากไฝ่พอสมควรค่ะ
พูดตามภาษาชาวบ้านก็พอมีเงินซื้อข้าวสารกินค่ะ อ้อมและสามีพยายาม ปลูกเพิ่มอีกค่ะเพราะยังมีที่ว่าง ไปที่อ้อมนำไปปลูกเราตัดยาวค่ะไปปลูกยางไรก็เห็น ไม่โดนเหยียบแน่นอนค่ะและไม่ต้องใช้ไม้ม็อบ มาทำเครื่องหมาย ด้วยค่ะ ไปถึงสวน ก็ทำการปลูกไผ่ทั้งหมดที่เอาไปค่ะ
ปลูกเสร็จสามีก็ตัดหญ้าต่อส่วนอ้อมก็ไป ถอนหญ้าให้ต้น สับปะรด เพราะใต้โคนต้นสับปะรดมีหญ้า ขึ้นเต็มเลยค่ะขนาดสามีตัด หญ้าไปแล้วแต่รอบต้นสับปะรดไม่สามารถใช้เครื่องตัดหญ้าตัดถึงได้ค่ะก็เลยต้องนั่งเล่นๆถอนหญ้าเอา ค่ะ

ทำไปทำมา อากาศเริ่มเปลี่ยนจากร้อนจัดกลายเป็นลมแรง สักพักก็มีความเย็น ฝนนั่นเองค่ะฝนตกฟ้าร้องฟ้าแทบแตก กลัวก็กลัวเพราะตอนนั้นอ้อมอยู่ในสวนกับสามีสามีก็ไม่ยอมเลิก กับการตัดหญ้า ส่วนอ้อมนั่งอยู่ที่ ป่าสับปะรดนั่งถอนหญ้า สามีไม่กลัวฟ้ากลัวฝน อ้อมก็คิดว่าไม่เป็นไรก็นั่งถอนหญ้า ต่อค่ะจากฝนที่ตกแรงลมแรงฟ้าร้องจนค่อยๆคลายตัวลง ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะอ้อมก็รู้สึกกังวลกับเสียงฟ้าร้องครัวเหมือนกัน แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะผ่านมาได้ เนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำฝน มอมแมมสกปรกด้วยโคลนดิน ในสวนพักเที่ยงกลับมาทานข้าวที่บ้านค่ะ กะว่ามาทานข้าวแล้วก็จะกลับไปที่สวนไปทำสวนต่อ เพิ่งเสร็จคงจะยังไม่เสร็จหรอกค่ะแต่ถ้าทำไปเรื่อยๆมันก็คงจะเบางานไปเรื่อยๆเช่นกัน เข้าสวนไปต่อที่ไร่อ้อยค่ะปลูกอ้อยไว้ 3 แปลง แปลงละ 3 แถวแปลงละ 2 แถว พลอยปลูกไว้เมื่อปีที่แล้วค่ะ ครบ 1 ปีพอดีค่อยเริ่มโตค่ะต้นอวบมากๆ อ้อยพันธุ์ สิงคโปร์ ตอนนี้ได้เวลาดูแลแล้วค่ะต้องปอกเปลือก ตัดแต่ง ต้นที่เสียออก ตัดแต่ง จนถึงเย็นเลยค่ะของวันนี้ได้ทั้งความรู้ใหม่ๆกับ เรื่องอ้อยและได้ทั้งแผลจากใบอ้อยแสบไปหมดทั้งมือทั้งใบหน้าเพราะใบอ้อยบาทเอาค่ะต้องระมัดระวังให้มากกว่านี้กะว่าพรุ่งนี้จะออกไปซื้อ ถุงมือยาวๆ หมวกไอ้โม่งคลุมให้ถึงคอให้เหลือแต่ลูกกะตาเลยค่ะ ด้วยความเจ็บแสบจากใบหน้าและ แขน 555 กะว่าไว้แล้วพรุ่งนี้ จะใส่ให้เหลือแต่ลูกกะตาเลยค่ะ ทำงานทุกอย่างผ่านหมดยกเว้นปอกเปลือกอ้อยตัดแต่งน้อยนี่แหละค่ะเพราะไม่ทราบมาก่อนว่าใบอ้อยจะมีความคมเหมือนใบมีดวันนี้ก็มีเรื่องราวมาเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านกันเพียงเท่านี้ค่ะไว้พบกันใหม่นะคะสวัสดีค่ะขอให้เพื่อนๆมีความสุขมากๆๆนะค่ะ