สวัสดีค่ะเพื่อนๆสมาชิกทุกๆท่าน เมื่อวานที่ผ่านมาก็เป็นวันหยุดของร้านอาหารอนัตตา ค่ะเนื่องจากเมื่อวานซืนวันอังคาร ที่ผ่านมา
ลูกค้ามาสั่งอาหารในช่วงตอนค่ำ เพื่อสั่งกลับบ้าน
และในช่วงวัน อังคาร เวลาตอนเย็น ก็มีลูกค้าทยอยมาทานอาหาร กันเรื่อยๆ ทุกคนในครอบครัวก็ทยอยกันทำหน้าที่ของตัวเอง ฉันและลูกสาวคนโตอยู่ในครัว รับหน้าที่แม่ครัวส่วนลูกสาวคนกลางก็เป็นคนรับออเดอร์ลูกค้าและต้อนรับสู่ สามีก็ รับออเดอร์น้ำ ผลไม้เครื่องดื่ม บางครั้งในช่วงเวลาที่เศษอาหารให้ลูกค้าไม่ทันเพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ทั้งอาหารก็เสร็จเรียบร้อยแล้วก็สลับสับเปลี่ยนกันไปบางครั้งก็เรียกสามีมาเสริมให้บ้างบางครั้งก็ให้ลูกสาวคนโตไปเสียบ้างหรือเรียกลูกสาวคนกลาง ส่วนฉันจะไม่ได้ออกจากครัวเวลาที่มีเมนู ติดกันหลายๆใบหลายๆเมนู แต่ก็มีช่วงบังเอิญ ที่ลูกค้าอย่าสั่งกับฉันโดยเฉพาะ ฉันก็ยินดีที่จะปิดเต้ายึดการทำอาหารแล้วเดินไปรับเขาด้วยตัวเอง อาจารย์พิเศษจากนั้นส่วนมากก็จะเป็นเมนูที่ไม่ปรุงรสชาติ อะไรเลยแม้แต่เกลือก็ไม่ใส่ ก็ แค่บางครั้งลูกค้าอยาก ทานแบบไม่ปรุงรสด้วยความ อยากให้ใจหรือไม่ผิดพลาด ก็อยากสั่งกับแม่ตัวเอง งั้นก็ให้ไปกันเอง ทำตามใจลูกค้าทุกอย่าง พอถึงช่วงตอนค่ำ ก็มี หนูก็เป็นลูกค้าประจำซึ่งฉันจำได้ดีฉัน ขนาดนั้นอยู่ในครัวฉันมองสอดส่องมาผ่านหน้าต่าง หน้าร้านก็มองเห็นผู้หญิง ของไว้ก็อย่างที่บอกว่าเป็นลูกค้าประจำซึ่งก็ไม่กี่เมนูที่เธอสั่งทานที่ร้านซึ่งฉันก็จำได้ดีว่าเธอใส่อะไรบ้างไม่ชอบอะไรบ้าง ปกติวันนั้น เธอจะ เอากล่องมาใส่อาหารเพื่อจะกลับบ้านในทุกๆครั้งแต่วันนั้นเธอไม่ได้เอากล่องมาฉันก็ใส่กล่องที่ร้านไปให้ เธอก็นั่งอยู่หน้าร้านคอยฉัน ทำอาหารให้เธอเสร็จลูกสาวคนกลางก็นำอาหารไปให้เธอพร้อมกับเก็บเงินจากเธอ แล้วเธอก็กลับ พร้อมกับอาหารที่ฉันปรุงเสร็จให้เธอ เมื่อฉันเสร็จเมนูของเธอฉันก็เดินออกมาหน้าร้านก็มองเห็นกระเป๋าตั้งอยู่ที่โต๊ะมาเห็นหน้าร้านฉันเลยบอกลูกสาวคนกลางให้เก็บกระเป๋ามาไว้ในบ้านก่อน ฉันมั่นใจว่าเป็นของเธอ
ฉันก็คิดว่าเธอคงจะรีบเลยลืมกระเป๋า เป็นกระเป๋าใส่ Notebook ด้านในค่อนข้างจะหนักพอสมควรแต่ฉันก็คงจะไม่เปิด เพราะมันไม่ใช่กระเป๋าของฉันฉันก็เก็บไว้อย่างนั้นจนถึงรุ่งเช้า เป็นวันหยุดของร้าน ประมาณเกือบเที่ยงเธอก็มาหาฉันที่ร้านฉันจำได้ดีฉันก็บอกสามีว่าเธอคนนี้แหละที่ลืมของก็ตาม ระเบียบสามีก็ถามถึงลักษณะของกระเป๋าเพื่อความแน่ใจและพร้อมกับเก็บภาพทุกครั้งถ้าใครมาลีนของไว้ เพราะเพื่อความไม่ผิดพลาดเผื่อใครมาถามของที่ลืมไว้เราอาจจะ ให้เขาดู เพื่อความถูกต้อง

เธอก็ดีใจมากๆที่ได้ของคืนฉันพยายามให้เธอเปิดกระเป๋าดูแชทของในกระเป๋าแต่เธอด้วยความมั่นใจเธอกลับไม่เปิดด้วยซ้ำและแล้วเธอก็ไม่เปิดเธอก็เอา กระเป๋าของเธอสะพายบ่า พร้อมกับคำ ขอบคุณมากๆแล้วเธอก็กลับ
สวัสดีค่ะ